Bij 99838 mijl rijden we om 8.45 uur naar het park. Nadat we eerst lekker rustig aan gedaan hadden, zetten we er vaart achter, omdat Jan net gelezen heeft dat de parkeerplaatsen in Zion rond 10 uur vollopen.
Een klein half uurtje later lopen we in het visitor center. Daar zien we dat het vandaag 39 C zal worden en dat flash floods vandaag probable zijn en morgen possible. Ik hou me in om voor $ 30,- een bighorn sheep te adopteren, maar zal er nog regelmatig aan denken.
We nemen de shuttle en stappen bij de Court of Patriarchs uit voor een fotomomentje.
De volgende shuttle stappen we weer in om er bij de Zion Lodge uit te gaan. Daar besluiten we een kleine wandeling te maken nl. de Grotto Trail. die gaat aan de overkant van de weg over in de Emerald Pools Trail en het gaat best aardig, dus we lopen door.
 |
| Middle Pool |
Idse blijft hardnekkig op zijn slippers lopen, tegen onze adviezen in. Het eerste stuk is niet zo druk, maar naar mate we hoger komen wordt het ook drukker. Het pad wordt rotsiger en we moeten regelmatig mensen laten passeren en omgekeerd.
De Middle Pool ligt heerlijk in de schaduw en eindelijk krijgen we Idse zo ver dat hij zijn slippers verruilt voor zijn schoenen. Hij loopt vervolgens lekker voor ons uit, ons berggeitje.
De Upper Pool is ook mooi, maar ik mis de groene kleur. Dat is ook het geval bij de Lower Pools, waar we de vorige keer ook waren. Toen was deze echt knalgroen; Emerald oftewel Smaragd, zo te zeggen. Wel komt er meer water naar beneden van de waterval. Er zijn er nu zelfs 2. Een kleine en de grotere die er de vorige keer ook was. Ook hier weer de nodige foto's van genomen, naast die van onderweg natuurlijk en we dalen verder af.
Idse is in geen velden of wegen te zien. Als we bijna beneden zijn hoor ik wat ritselen wat lager op de berg en na veel speurwerk zien we een hert. Hij staat tussen de takken, in de schaduw met zijn schutkleur, dus de foto is een beetje een zoekplaatje geworden. Vlak voor de brug zit Idse lekker in de schaduw tegen een boom op ons te wachten.
We gaan naar de Lodge om wat te eten. Het worden bacon en cheese burgers, die we op het gras, in de schaduw van de boom opeten.
We besluiten met de shuttle naar het eindpunt te gaan om even bij de rivier te kijken en op de terugweg hier bij de Lodge een softijs te nemen. Alles lijkt voorspoedig te gaan tot de chauffeur omroept dat we de halte bij Big Bend overslaan omdat ze daar met een reddingsactie bezig zijn. Er staan ambulances, reddingswerkers en er komt een helikopter aan met een brancard eronder. Later horen we dat het gaat om mensen die gisteren al vast zijn komen te zitten. Hopelijk loopt het goed af.
Bij de rivier zien we op het infobord dat "flash floods expected" zijn. Het lijkt dus opgeschaald t.o.v. vanmorgen. Niet dat we het van plan waren, maar The Narrows lopen lijkt me vandaag geen goed idee. Zeker niet omdat het precies daarboven al ontzettend donker wordt. We kijken even verder bij de rivier die er heel anders uitziet dan de vorige keer. Toen een klein rustig stroompje met een idyllisch kiezelstrand en nu een, weliswaar niet heel brede, maar vrij snel stromende, bruine modder rivier en het strand is ook veel ruiger dan eerst. Het lijkt in niets op wat het was.
Omdat het steeds donkerder wordt en we de wandeling van ruim 2 uur van vanochtend in knie en teen voelen, gaan we terug naar de Lodge. Onderweg staat nog een hert tussen de bomen.
Bij de Lodge is het nu drukker bij het ijs dan bij het eten, we zuchten, maar sluiten toch aan. Na een minuut of 5 wordt er geroepen dat de softijsmachine het niet doet en dat het nog zeker een uur gaat duren. Daar gaan we niet op wachten. We hebben zelf ook ijs in de vriezer, dus op naar de camping.
Gelukkig hebben we gereserveerd, want Watchman Campground is weer helemaal vol. Even oversteken van de parkeerplaats naar de camping en dan naar plek B 6. Een mooie grote en met stroom! Erg fijn, want het is goed heet en dan kan de airco aan. Tot de camper een beetje afgekoeld is gaan we buiten in de schaduw in het windje zitten met ons ijsje. Daarna hebben we even achter onze plek bij de rivier gekeken en een hoefafdruk van een hert gezien. De eigenaar was hem helaas gesmeerd. Daarna nog even buiten zitten tot de mieren te vervelend worden en we een paar kleine druppeltjes voelen. Als we net binnen zijn lijkt het echt te gaan regenen, maar dat is maar bluf: het zet niet door.
Binnen is de temperatuur inmiddels zeer aangenaam. Het is alleen jammer dat we niet mogen bbq-en i.v.m. brandgevaar, dus de bizon moet vanavond maar in de pan. Af en toe vallen er een paar druppen, maar regen mag het niet heten.
We zetten de airco even uit, dat is wel zo rustig en zetten alle ramen open. Heerlijk. Jan vindt het op een gegeven moment toch wel weer erg warm worden en tijdens het eten doe ik de airco dan maar weer aan. Maar helaas, die doet niets meer! Dat kun je nu net niet gebruiken. Goed, handboek erbij en gelukkig is Jan nogal handig met elektriciteit. Na wat knoppen hier en daar aan en uit gezet te hebben, de AC en de omvormer gecontroleerd, de hele handel weer in elkaar gezet, de airco weer aangezet en..... hij doet het! Joepie!!
Tijd voor de afwas en terwijl ik de gootsteen vol laat lopen, zie ik aan het begin van de plek van de buren een muledeer lopen. Snel de camera's! Van de video had ik, om stroom te besparen, de batterij eraf gehaald en in mijn opwinding kan ik het woord niet vinden. Ik zeg tegen Jan: "de deksel moet er nog op." Op gepaste afstand volgen we het hert naar de rivier waar ze gaat drinken en rustig naar de overkant wandelt. Dat is nog eens een leuk toetje.