We hebben goed geslapen met de airco uit en de ramen open. Idse helaas niet, hij zei niet waarom.
Om kwart over 8 vertrekken we naar het visitor center waar we de shuttle naar de Lodge nemen. Het schiet niet echt op. Om 5 voor 9 zijn we bij Canyon Rides en melden ons. Een uiterst chagrijnig mens zegt dat we véél te laat zijn (Hoezo? Er stond 9 uur) en dat ze nog moet kijken hoe het moet met ons. Tegelijkertijd moeten we wel de waiver tekenen, de rugzak inleveren, mijn hoed mag zo niet, want die waait weg! Zou best fijn zijn als er wind was. Ik krijg een leren koordje om hem vast te zetten. We kunnen nog net een camera uit de rugzak grijpen en binnen 5 minuten zitten we alle drie op een paard c.q. mule. Ik heb Trigger, een paard, Idse Pocket, een mule en Jan Barbara, ook een muildier.
We vertrekken meteen en om op de Sand Bench Trail te komen moeten we de rivier oversteken. Daar wordt van iedereen een foto gemaakt. De paarden lopen tot de knieën in het water. De groep is naar onze zin erg groot: zeker 20. De paarden zien er wel goed uit, eerder te dik dan te dun.
We stappen min of meer parallel aan de Court of Patriarchs de berg op. Al vrij snel wordt het stevig klimmen voor de paarden over een smal pad. Zelfs grote stukken met alleen maar rotsen, haarspeldbochten en elke bocht heeft weer een nieuwe verrassing. Idse zit niet lekker. Die zit scheef en te lang. Bij het eerste stoppunt, na ongeveer 45 minuten, meld ik dit aan de baas en die doet er wat aan. Het wordt iets beter, maar het is nog steeds niet ideaal, vooral scheef.
Na 1,5 uur hebben we een pauze waarbij we ook afstijgen. De paarden worden los in een omheinde corral gestuurd en dat gaat goed. We krijgen water en een klein kwartiertje later gaan we weer verder. Ik verstel Idse's linker beugel vanaf mijn paard. Weer iets beter, maar het zadel lijkt vrij los te zitten (of is het Idse?) en hij schuift toch nog wat heen en weer. Eigenlijk zouden ze allebei nog wel een gaatje korter mogen, maar ik kan er niet meer bij.
We gaan verder over een soort vlakte met allemaal sagebrushstruiken. Die ruiken heerlijk als je je hand erlangs haalt. Een beetje een kruising tussen lavendel en zeep. Het wordt overigens ook gebruikt om zeep te maken.
Trigger is wel een beetje eigenwijs, want hij neemt standaard de linkerkant van het pad als alle anderen rechts gaan en andersom. Ik hou daar wel van. Hij is verder wel braaf. Hij is duidelijk niet geselecteerd op zijn gangen, want als hij een paar passen draaft om op te sluiten, voelt hij aan als een strijkplank. Het zadel was trouwens ook keihard, daar had Idse wel gelijk in. Dat heb ik wel eens beter gehad.
Dan duiken we weer naar beneden over de rotsen en keien. Dat maakt het leuk, want zo is het nog een beetje spannend. Om 10 voor 12 zijn we weer terug. Het water in de rivier lijkt gestegen, in elk geval stroomt het sneller. We worden dan ook aangemoedigd om vooral door te stappen. Anders gaan ze vast liggen om af te koelen. De paarden worden vervolgens los in de corral gegooid. Het ziet er zielig uit zo in de zon, maar van dichtbij blijkt dat heel erg mee te vallen. Er lopen bovenlangs rondom stangen waar een heerlijk verkoelende nevel uit komt. Niet slecht! Dat willen wij ook wel.
We kunnen de foto's voor $ 10,- per stuk kopen. Ze zijn best leuk, maar we zijn niet gek. Ik ga weer in de Disneystand en maak een foto van de foto's. De kwaliteit gaat wel achteruit, vooral van die van mij, waar de zon op scheen, maar voor die prijs mogen we niet klagen.
We gaan de rugzakken ophalen en in de drukte vergeet ik een foldertje mee te nemen. Jammer.
Met de shuttle terug naar het visitor center, waar de camper op de parkeerplaats staat. Nog even 2 nummerborden gescoord, korte broek aan en rijden. Op naar Las Vegas.
Het rijdt allemaal soepel en weer vind ik de 15 een mooie snelweg. Om 1.51 uur (met een uur tijdwinst) is het bij Hurricane 96 F (35,5 C), bij Overton 107 F (41,6 C) en om half 4, vlak bij Las Vegas 111 F (43,8 C). We gaan eraf naar de 169 richting Valley of Fire State Park en betalen $ 10,- entree d.m.v. een envelopje. Wat is het hier heet! Ook heel mooi, maar het nodigt niet direct uit tot activiteiten.
We rijden door en Jan heeft geen zin meer om het park verder in te gaan, en hij is de chauffeur! Dat is dus een duur stukje weg voor ongeveer een kwartier.
Aangekomen bij Oasis RV Resort worden we door de "poortwachter" ontvangen met: "Welcome home." Bij de receptie vragen we of we onze standard site kunnen upgraden naar een premium omdat daar wel schaduw is. Dat kan en we krijgen nr. 4. Dit zijn mooie plekken, de rest heeft de bekende "parkeerplaatslook". De receptie doet nog steeds denken aan de lobby van een luxe hotel en het zwembad ziet er ook nog goed uit.
We installeren ons en bedenken hoe we naar de stad zullen gaan. De bus is het goedkoopst, maar duurt ruim een uur volgens de receptionist en je moet een stuk lopen. Een taxi is $ 25,- enkele reis. Na wat wikken en wegen besluiten we een auto te huren. Online verlengen we via de Nederlandse Hertz-site de auto die we al voor maandag gehuurd hadden en halen hem om 7 uur op. Doen we even, dachten we met Denver Airport in gedachten. Dit duurde dus ruim 3 kwartier. We krijgen een Hyundai Elantra mee.
Camper weer naar de camping gebracht en met de auto naar de Strip. OMG, wat is het hier volgebouwd en we vinden het zeker niet allemaal even geslaagd. We parkeren voor $ 3,- in de garage bij Planet Hollywood en lopen de drukte in. Zeker dit middenstuk van de Strip is erg vol. Vol met mensen, grote gebouwen en lawaai. Dit is niet het Las Vegas wat we zo leuk vonden. De nieuwe hotels in dit deel doen ons meer aan kantoorflats denken dan aan gezellige Vegas-hotels.
We wilden eigenlijk bij Cesar's de buffetpas aanschaffen, maar dat is nog een heel eind lopen. Daarom maar naar Planet Hollywood, die doet ook mee en is het dichtste bij. We krijgen van de kassière een aanbod om lid te worden van Total Rewards, dan krijgen we korting op de Buffet of Buffets pass. Het lidmaatschap is gratis, maar dan moeten we wel een paspoort laten zien. We hebben alleen een rijbewijs bij ons, maar Veronica strijkt haar hand over haar hart en zegt dat ze ons voor deze ene keer toch de korting van $ 5,- p.p. geeft, zonder het lidmaatschap. Nou, 1x is genoeg tenslotte.
Er staat een kleine wachtrij, maar het duurt niet lang voor er een tafel voor 3 vrijkomt. Met het buffet is niks mis en we laten het ons goed smaken. Het is inmiddels kwart over 9. Ik vind het niet de meest gezellige omgeving. Na het eten struinen we nog even wat verder over de erg drukke Strip. Tegen twaalven geven we het op en gaan naar huis.
De camper is dan heerlijk koel door de airco die continue aanstaat. Dat kan omdat Jan, na de storing, een stand gevonden heeft waarin hij niet bevriest en wel voldoende koelt. Jan mag nog een biertje, want bij het eten waren alleen softdrinks inbegrepen en bovendien moest hij nog rijden. Om half 1 schuiven we ons bed in.