Monterey Vacation RV park
1400 Hwy 101
Aromas, CA 95004
Na verschillende, voor ons nachtelijke, telefoontjes en mailtjes is het rijbewijs verzonden. Volgens de FedEx-chauffeur zou het inderdaad maandagochtend op de camping aan moeten komen.
Over de rest van de nacht zullen we het maar niet hebben. Naast de gebruikelijke jetlag-taferelen heeft het rijbewijs en het synthetische beddengoed niet bijgedragen aan een goede nachtrust. Tel daar tot een uur of 1 een regelmatig toeterende trein, overvliegende vliegtuigen en thuiskomende gasten op de ijzeren trap naast onze kamer bij op en dan weet je het wel.
Het plan is nu om min of meer het originele schema te volgen, maar dan zonder Lassen. We gaan kijken of we 2 nachten extra in Aromas kunnen blijven om dan maandag via Cruise in San Francisco (Newark) naar Sugar Pine Point te gaan. Dan moet alles weer normaal zijn. Ik ben dan wel de klos om in die bak te rijden, maar wie niet waagt die niet wint. Ook moeten we nog een camping tussen Aromas en Sugar Pine Point vinden voor 1 nacht.
En toen bleken we in het hotel ook nog een ontbijt inbegrepen te hebben. Dat waren we door alle toestanden helemaal vergeten. Meevaller, en helemaal niet slecht. Een buffetje met verschillende soorten muffins, die uitstekend smaken, broodrooster, vers fruit, havermout e.d., sap,water en drinkbare koffie. Ik heb de melk die er voor de koffie stond maar opgemaakt, andere melk zag ik niet. Onwaarschijnlijk kleine pakjes voor Amerika, maar het smaakte prima.
Om half 11 worden we door de hotelshuttle weer naar het vliegveld gebracht, waar we de Supershuttle besteld hebben. We hebben het BART-plan laten varen, wat het ons wel leuk lijkt, maar eigenlijk niet met zo veel bagage. Dan wordt het toch wel een toestand vreesden we. De Supershuttle is goed georganiseerd. We hadden thuis online al gereserveerd en kregen een half uur voor de aangegeven tijd een sms-je waar ons te melden en op het vliegveld krijgen we een sms-je dat ze eraan komen en welk nummer het busje heeft: 226.
Daarna de binnenkant. Hij ziet er wel veel beter uit dan de vorige, ondanks dat hij meer gelopen heeft: 96117 mijl. Met ongeveer 150.000 - 175.000 mijl gaan ze de deur uit, de verkoop in. Deze mag dus nog even. De E 27 wordt overigens niet meer bijgekocht. Ook de E 19 gaat er waarschijnlijk uit, dus dan kun je alleen nog de C 25 en de C 30 bij hun huren.
Alles werkte wel, maar wij hadden problemen met de onderste keukenla, waar de pannen staan. Die ging zo gemakkelijk open, dat we voorzagen dat hij bij elke bocht eruit zou vliegen. Dan hadden we de vorige keer al, dus nu maar voor vertrek er iets aan doen. De Kneus heeft eerst geprobeerd het klemmetje wat aan te knijpen, maar daar werd het niet beter van, dus moest er een mannetje komen. Ondertussen zagen wij dat het luxaflexje in de keuken zo gaar als boter was. Na veel wachten kwam er eindelijk iemand met een boormachine en een nieuw klemmetje. Daar leek het wel van op te knappen. We zullen zien hoe het zich onderweg houdt. De luxaflex hebben we eraf laten halen. Het is maar een heel klein raampje en liever niks dan eindeloos geklapper en gerammel.
En dan gaat het gebeuren. Ik ga met die grote bak rijden. Eerst in Gilroy naar de Walmart en dan naar Aromas naar het Monterey Vacation RV park. Het is druk in San Francisco en er wordt behoorlijk agressief gereden. Dat zijn we niet gewend en Jan zegt dat hij het ook niet leuk had gevonden zo, de eerste keer. Ik laat me niet van de wijs brengen en breng mijn mannen via drukke en vaak hopeloos slechte stukken weg veilig naar de Walmart. Daar moeten we in elk geval de online bestelling ophalen en boodschappen voor een paar dagen doen. Omdat we pas om kwart over 3 bij Cruise vertrokken en we onderweg stukken file gehad hebben, komen we pas om 4 uur bij de Walmart aan. We moesten even wachten op de bestelling en toen de winkel in. We waren niet in vorm en het boodschappen doen wilde niet echt lukken. Meestal vinden we buitenlandse supermarkten best leuk, maar dan staan we niet op tijd. Tot overmaat van ramp raakte ik Jan en Idse kwijt in de winkel. Overigens niet voor het eerst want ik ben Jan in elke winkel kwijt, maar dit was wel een hele grote. We spreken altijd af om terug te gaan naar waar je elkaar voor het laatst hebt gezien, maar ik had geen idee waar dat was en al helemaal niet hoe ik er zou moeten komen. Toen ben ik maar bij de uitgang in de buurt gaan staan. Eens zouden ze toch moeten komen. Ik had ook geen telefoon bij me en net toen ik bedacht dat ik hem dan maar zou moeten laten omroepen, kwam Idse eraan. Goddank! Dat was 1. Toen zagen we Jan ook vrij snel, maar die was een heel eind weg. Al hollend gingen we met kar en al tussen gangen en rekken door alsof we 5 minuten gratis mochten winkelen (helaas, dat was niet het geval). Ik had echter maar 1 ding op mijn verlanglijstje staan, en dat was Jan. Gelukt! Hij had in de tussentijd wel de nodige dingen in de kar gedaan en toen was ik er helemaal klaar mee. Wat we nog niet hadden was niet superbelangrijk en anders moesten we maar improviseren.
Bij de kassa bedacht Jan dat
het misschien wel slim was om de camping te bellen en te vragen toe hoe
laat we terecht konden. Het was inmiddels half 7 geweest. Ok, bellen,
maar om met een Nederlandse telefoon een Amerikaans nummer te bellen
moet je het landnummer eerst hebben. We hadden geen idee. Ik aan iemand
gevraagd en het was 1. Dat had ik kunnen weten.... Na de eerste poging
gebeurde er helemaal niets. Zou het dan toch niet goed zijn? Iemand
anders gevraagd en die zei ook 1, dus nog een keer proberen. Bij de 3e
poging kreeg ik Wally aan de lijn en die zou er tot 19.00 à 19.15 uur
zijn. Wij moesten nog maar 13 mijl, maar Jan stond nog bij de kassa met
een megaberg boodschappen in 2 karren. Snel met z'n drieën alles in de
camper gesmeten. Dat zien we later wel. Op voor de laatste ronde. Het
was op zich geen moeilijke weg, maar erg slecht en de laatste afslag
naar links was er opeens. Ik die bak opzij gegooid wat wel wat getoeter
opleverde, maar we waren er.
Het rook heerlijk toen we aankwamen om 19.15 uur. De camping op zich is niet verkeerd, maar hij blijkt dus parallel aan de snelweg (de 101) te liggen en tussen de bomen door zien we de auto's rijden. Geen trein, maar ook geen rust. We ruimen de boodschappen op en maken de bedden op. We installeren ons provisorisch. We moeten ook nog eten. Kalkoen met roerbakgroenten; geen doorslaand succes. Nieuwigheid, vermoeidheid of beide? Met nog wat omrommelen weten we het tot 22 uur te rekken. Dan schuiven we ons mandje in.
Het rook heerlijk toen we aankwamen om 19.15 uur. De camping op zich is niet verkeerd, maar hij blijkt dus parallel aan de snelweg (de 101) te liggen en tussen de bomen door zien we de auto's rijden. Geen trein, maar ook geen rust. We ruimen de boodschappen op en maken de bedden op. We installeren ons provisorisch. We moeten ook nog eten. Kalkoen met roerbakgroenten; geen doorslaand succes. Nieuwigheid, vermoeidheid of beide? Met nog wat omrommelen weten we het tot 22 uur te rekken. Dan schuiven we ons mandje in.