Het is hier geweldig. Heerlijk geslapen. Toen Idse en ik vanochtend over de camping liepen waren er overal al gezinnen gezellig aan het ontbijten buiten, soms met kampvuur en al. Het valt op dat er hier zo veel verschillende kampeermiddelen gebruikt worden: van megacampers tot piepkleine tentjes en alles daar tussenin. Ik zou hier graag nog eens heen willen. Het enige nadeel is dat er geen douche is. Dat hebben we met de camper nooit een probleem gevonden omdat je alles aan boord hebt, maar deze camper heeft blijkbaar een heel zielig klein pompje, wat een pisstraaltje in de douche oplevert en de wc doortrekken lukt ook niet echt.
Om 8.54 uur rijden we met een mijlenstand van 96934 weg naar het dumpstation op de camping.
Het is een mooie dag, volkomen helder, en omdat je in de bergen nooit precies weet hoe het weer verder verloopt besluiten we eerst naar Moro Rock te gaan. Nu heb je tenminste uitzicht.
We parkeren de camper bij het Lodge Pole visitor center en nemen de shuttle route 1 naar het museum. Na Sherman Tree hebben we de bus voor ons alleen. We moeten wel een minuut of 8 wachten voor de roadworks. Ze zijn strepen aan het trekken en de verf op de brug moet even drogen.
De buschauffeuse van route 2, dit is een kleinere bus, geeft leuke informatie over allerlei interessante dingen zoals planten en bomen waar we langskomen.
Bij Moro Rock hebben we de stoute schoenen aangetrokken en de 400 treden naar boven beklommen. Een leuke tocht met boven inderdaad een schitterend 360 graden uitzicht. Op de heenweg is het niet heel druk, terug is het beduidend voller.
Vervolgens hebben we de shuttle naar Crescent Meadow genomen. We stonden even te denken welke wandeling we zouden doen, toen een Amerikaanse ons aansprak en zei dat we naar Tharp's Log moesten gaan, omdat we dan langs de meadow kwamen waar zij net een beer met 2 jongen had gezien. Zij ging nog een keer terug omdat ze eerst geen batterijen meer voor het fototoestel had. We hebben even samen opgelopen en wat gekletst, maar toen ze voor de 3e keer in 10 minuten vroeg of we voor het eerst in Californië waren, was ik er wel klaar mee. We zagen onderweg nog een muledeer, deze keer met gewei. Helaas was de beer niet meer te vinden. Omdat het ongeveer tussen de middag was denken we dat ze een plekje voor een dutje gevonden had. We hebben gisteren immers geleerd dat beren meestal tussen 1 en 5 siësta houden.
Tharp's Log is een omgevallen sequoia, waarvan/waarin Mr. Tarp ruim 100 jaar geleden een huisje heeft gemaakt. Hij woonde daar jarenlang elke zomer terwijl hij zijn vee op de meadow liet grazen. Een echt huisje met dak en schoorsteen aan de voorkant en aan de achterkant gewoon een omgevallen, holle boom. Binnen zie je ook een tafel en zo. Hij zal in elk geval geen last van claustrofobie gehad hebben.
We vervolgden de Crescent Meadow Trail en zijn onderweg even afgeslagen om een stukje High Sierra Trail te doen. Even tot waar we een mooi uitzicht hadden en toen weer terug. Hoewel we geen beer zagen was het toch leuk omdat een grijze eekhoorn zich uitgebreid liet bewonderen.
Terug bij de shuttlehalte begon het grote wachten. Het was druk en de 1e shuttle kon niet iedereen meenemen. Pas 20 minuten later kwam de volgende. Daar kon gelukkig wel iedereen in, maar het was wel proppen en een hoop mensen moesten staan. Wel fijn in Amerika is dat de wachtrij nooit een probleem is. Mensen sluiten automatisch, zonder mopperen achteraan aan en glippen er niet tussen zoals hier. Op een gegeven moment stopte de bus omdat er een beer aan de linkerkant te zien was. Door de drukte en de getinte ramen hebben wij dat niet kunnen zien. Toen we langs Bear Hill kwamen zagen we nog steeds smeulende stukken van de prescribed fire en die is toch al bijna 4 weken geleden begonnen. Daarna een poos wachten op de grote bus. Nog even later stopte hij weer, maar nu voor roadworks. We waren blij toen we eindelijk weer bij Lodge Pole waren. Het was toen inmiddels kwart over 3.
Om een uur of half 4 zijn we vertrokken naar Tulare. We hebben hier niet gereserveerd, maar we verwachten dat er nog wel plaats is. Het is later dan we gepland hadden en het is nog zo'n 2,5 uur rijden, maar we weten ook geen alternatief. We kunnen i.v.m. onze lengte niet over de 198, daar is alles boven de 22 ft niet geadviseerd en aangezien wij daar ruim boven zitten proberen we het maar niet. Dus eerst de 180 weer terug en vervolgens de 63 Zuid.
We rijden de bergen uit en komen in een gebied met boomgaarden met verschillende soorten fruit, waaronder sinaasappels, perziken en olijven. In Orosi zien we dat het het daar 103 graden F is (39,4 C). Dat is even wat anders dan we gewend zijn. Hier is het volkomen vlak en hier wordt maïs verbouwd en we zien ook druivenstokken.
De navigatiejuffrouw wijst ons keurig de weg naar Sun & Fun RV park in Tulare. Dit is zo ongeveer het tegenovergestelde van waar we vannacht waren. We komen om 18.05 uur aan en het kantoor is dan al dicht. Er hangt een briefje met welke plekken nog vrij zijn en envelopjes waarop je je naam, plek, datum en evt. lidmaatschap (in ons geval Passport America) kunt vermelden. Geld erin en in de brievenbus. Opgelost. We kunnen niet goed kiezen welke plek we nemen omdat ze allemaal even lelijk zijn eigenlijk. We kiezen nr. 26 omdat we daar nog een grasje hebben. De rioleringsslang haalt het niet tot aan het putje, maar we zijn leeg, dus dat is geen probleem. Hopelijk lukt het in Anaheim wel, want daar staan we 4 nachten. Deze camping ligt ook naast de snelweg, maar je hebt er hier een stuk minder last van dan in Aromas. We hebben 2x een trein langs horen toeteren en hopen dat het daarbij blijft.
'We hebben wat kleine pizza'tjes in de oven gedaan en in gedeelten buiten in de schaduw opgegeten. Onze eigen 5 sterren (ahum) pizzeria. Toen heerlijk uitgebreid gedoucht en mijn haar onder de handendroger geföhnt. Het sanitair is hier ruim en schoon. Daarna nog even buiten gezeten, waar het nu windstil is en zo'n graad of 25. Binnen draait de airco en daar is het koeler, maar die zetten we vannacht uit.